Każdy uraz dłoni i nadgarstka, nawet najłagodniejszy z wyglądu, bardzo często po upadku na piętę dłoni, prawdopodobnie pozostawi następstwa w krótkim, średnim i długim okresie. mające znaczący wpływ nie tylko na życie zawodowe czy sportowe (kolarstwo, sporty rakietowe, sporty z piłką, sporty walki itp.), ale także na życie codzienne. Powinno to zachęcić poszkodowanego do jak najszybszej konsultacji za zgodą lekarza prowadzącego. (bez przechodzenia przez ogólne pogotowie ratunkowe), specjalistycznej usługi ortopedycznej SOS Main, ponieważ leczenie tych urazów lub mikrourazów jest wyjątkowe i wymaga bardzo specyficznych umiejętności i know-how. Jeśli jest jedna zmiana, której nie należy przeoczyć, dopóki radiologiczne dowody nie okażą się przeciwne, jest to złamanie kości łódeczkowatej nadgarstka i trzy inne zmiany, również łagodne z wyglądu, ale równie ciężkie z konsekwencjami: łódeczkowatoksiężycowata i w mniejszym stopniu skręcenia piramidowo-księżycowe stopnia, poprzez zerwanie jednego lub drugiego z dwóch więzadeł wewnętrznych pierwszego rzędu nadgarstka, ale także rozpad więzadła trójkątnego nadgarstka po jego stronie łokciowej (wewnętrzne).
Nadgarstek
Jest ograniczony u góry dolnym końcem przedramienia, a u dołu przez podstawę 5 kości śródręcza i wyróżniamy2 stawy: promieniowy i środkowy nadgarstka. Na nadgarstek wkłada się wiele ścięgien, podczas gdy inne krzyżują je tylko po to, aby przejść na rękę.
Jest ograniczony u góry dolnym końcem przedramienia, a u dołu przez podstawę 5 kości śródręcza i wyróżniamy2 stawy: promieniowy i środkowy nadgarstka. Na nadgarstek wkłada się wiele ścięgien, podczas gdy inne krzyżują je tylko po to, aby przejść na rękę.
Ręka
Składa się z:
Składa się z:
1- z 4 rodzajów artykulacji: śródręczno-paliczkowa (AMP), bliższa (IPP) i dystalna (IPD) międzypaliczkowa oraz czworoboczna śródręcza kciuka. Te różne stawy są stabilizowane z boku przez więzadła poboczne, a z przodu przez płytkę dłoniową u podstawy pierwszych dwóch paliczków.
2- wewnętrzna muskulatura:
- lędźwiowa
- międzykostne
- mięśnie kłębowe zapewniające ruchomość kciuka
- mięśnie hipotenarne odpowiedzialne za ruchomość palca piątego.
3- zewnętrzna muskulatura do zginania i prostowania palców oraz zewnętrznych ścięgien ślizgających się we włóknistych pochewkach.
1/ Złamania kości łódeczkowatej
Łódeczkowata, bardzo słabo unaczyniona kość, jest związana więzadłami biegnącymi od kości promieniowej do dużej kości, które zahaczają złamanie utrudniając jego konsolidację.
Złamanie kości łódeczkowatej należy w zasadzie wywołać u sportowca (sporty walki, sporty zespołowe, zaburzenia równowagi i upadek z roweru i motocykla) przed jakimkolwiek urazem nadgarstka z upadkiem na piętę ręki, nadgarstka w wyproście skutkującym obrzękiem nadgarstka po jego stronie bocznej. i bolesnej strony i bez czekania na potwierdzenie radiologiczne, które czasami może się opóźnić do 30 dnia (nie wahaj się poprosić o skaner lub USG).
Po oblodzeniu i unieruchomieniu w opatrunku uciskowym należy skierować poszkodowanego do serwisu SOS Hand, zwłaszcza jeśli występują 3 bardzo sugestywne oznaki złamania:
1- ból spowodowany uciskiem tabakiery anatomicznej.
2- bolesne teleskopowanie kolumny kciuka.
3- bolesne badanie palpacyjne przedniego guzka S. po dłoniowej stronie nadgarstka.
4 zdjęcia rentgenowskie Schnecka, które rozwijają kość łódeczkowatą, określą miejsce złamania: szyjkę, górny lub dolny biegun; poziomą, ukośną lub pionową linię pęknięcia oraz zakres przemieszczenia. Uważaj na przednim zdjęciu rentgenowskim, nie widać złamania.
Jeśli zmiana jest stabilna, będzie leczona ortopedycznie poprzez unieruchomienie w gipsie na co najmniej 3 miesiące, co obejmie łokieć przez pierwsze 45 dni.
Niestabilne złamania skorzystają na chirurgicznym wkręcaniu w kompresji śrubą Herberta.
Rozczarowujące leczenie stawu rzekomego kości łódeczkowatej jest powikłaniem, którego należy się obawiać w przypadku późnego rozpoznania lub niewłaściwego postępowania w niespecjalistycznym środowisku.
Istnieje również możliwość współistnienia uszkodzeń więzadeł (łopatkowych lub piramidowo-księżycowych) ze złamaniem kości łódeczkowatej z potencjalną destabilizacją nadgarstka.
złamanie kości łódeczkowatej
staw rzekomy kości łódeczkowatej
kompresyjne skręcenie kości łódeczkowatej śrubą Herberta
Uwaga dla czytelnika: w celu uzyskania pełniejszych informacji radzimy przeczytać artykuł na blogu poświęcony specjalnie złamaniom i stawom rzekomym kości łódeczkowatej.
Uwaga: to, co klinicznie jest najbliższe złamaniu kości łódeczkowatej, to nieprzemieszczone złamanie stawowe wyrostka rylcowatego kości promieniowej (złamanie kości piętowej zewnętrznej) leczenia ortopedycznego. Anatomicznie te dwie zmiany są bardzo blisko siebie i wszystkie trzy cechy diagnostyczne złamania kości łódeczkowatej: przenikliwy ból w dolnej części anatomicznej tabakiery, ucisk przedniego guzka i teleskopowa pozycja kciuka są obecne w złamaniu kości piętowej poza nadgarstkiem . Ale jeśli przesuniemy punkt nacisku nieco w górę, wywołamy również niesamowity ból w wyrostku rylcowatym i ostatecznie to obrazowanie (zdjęcie rentgenowskie i skaner, jeśli linia złamania nie jest bardzo wyraźna) określi zmianę i podyktuje działanie, które należy podjąć.
2/ SKRĘCENIA WEWNĘTRZNE (więzadło łódeczkowato-księżycowate, piramidowo-księżycowate, trójkątne) NADGARSTKA
Samoistne skręcenie nadgarstka stanowi rozpoznanie eliminacji (przede wszystkim pomyśl o złamaniu łódeczkowatego +++, które czasami wiąże się z wewnętrznym skręceniem). Mechanizm uszkodzenia polega na upadku na dłoń z przeprostem nadgarstka. Obrazowanie (prześwietlenia rentgenowskie i artrografia) jest niezbędne do postawienia diagnozy.
Najczęstszym i najpoważniejszym, bo szybko artrogennym, z samoistnych skręceń nadgarstka jest Scapho - Lunar skręcenie: nadgarstek jest spuchnięty, ból jest grzbietowy i boczny z uczuciem niestabilności i szarpnięć podczas mobilizacji: znak „chlupotania” i test Watsona ( test ten przeprowadza się przez wywarcie nacisku na powierzchnię dłoniową dalszego bieguna kości łódeczkowatej i ułożenie dłoni w nachyleniu promieniowym. Normalnie kość łódeczkowata zgina się w nachyleniu promieniowym. Wykonując ten test ten ruch jest zablokowany i odtwarzany jest bolesny skok, ponieważ zgięcie kości łódeczkowatej następuje nagle pod koniec manewru ).
Inną postacią kliniczną jest skręcenie księżycowato-piramidalne z przechyleniem do przodu w VISI półksiężycowatego na zdjęciu profilowym nadgarstka.
Radiografia czołowa wykazuje szczelinę łódeczkowato-księżycową większą niż 3 mm z poziomym ustawieniem kości łódeczkowatej; z profilu Semi Lunar jest odchylony do tyłu w DISI. Artrografia uwidacznia uszkodzenie więzadła.
Inną postacią kliniczną jest skręcenie księżycowato-piramidalne z przechyleniem do przodu w VISI półksiężycowatego na zdjęciu profilowym nadgarstka.
Zachowywać się
W przypadku spuchniętego, bolesnego i niestabilnego nadgarstka najlepiej skierować poszkodowanego do szpitala lub prywatnego serwisu SOS Hand, który w najwłaściwszy sposób zaopiekuje się tym dotkliwie bolesnym nadgarstkiem, po uprzednim wykazaniu zmiany przez lekarza. najskuteczniejszym badaniem jest artroskopia lub lepsza artroskopia eksploracyjna++.
Doraźne leczenie jest sprawą hiperspecjalistycznego chirurga++ i będzie polegało albo na umieszczeniu unieruchomienia w gipsie na 6 tygodni, albo na chirurgicznym zszyciu zmiany w zależności od danych osobowych pacjenta prowadzącego siedzący tryb życia, osoby aktywnej fizycznie, pracownika fizycznego, sportowca wysokiego poziomu.
Uwaga, należy wiedzieć, że w przypadku opóźnienia diagnostycznego późne leczenie przewlekłej niestabilności nadgarstka jest rozczarowujące+++; również tak szybko, jak to możliwe po 1 urazie nadgarstka, nie wahaj się skonsultować z wyspecjalizowanym chirurgiem i wykonaj artroskopię zwiadowczą+++, która uwidoczni jedno lub więcej wewnętrznych uszkodzeń więzadła nadgarstka, po czym nastąpi naprawa więzadła +++, która następnie będzie miała największą szansę na sukces.
Podsumowując:
Zdaniem Didiera Fontèsa tylko wczesne i odpowiednie leczenie tych zmian pozwala na przewidzenie optymalnej restytucji uszkodzonego nadgarstka. Specjalistyczne badanie kliniczne, dogłębna ocena radiologiczna (zwykle artro-skanerem) i często najwcześniejsze leczenie chirurgiczne to najlepsze gwarancje zadowalającego efektu funkcjonalnego. Im bardziej zaawansowany stopień zmiany, tym cięższe jest leczenie: we wczesnych postaciach może być wskazane przypięcie pod artroskopią, ale konieczne może się okazać wycięcie kości łódeczkowatej i częściowa artrodeza, źródła następstw, których w większości przypadków można było uniknąć wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie.
Podsumowując:
Zdaniem Didiera Fontèsa tylko wczesne i odpowiednie leczenie tych zmian pozwala na przewidzenie optymalnej restytucji uszkodzonego nadgarstka. Specjalistyczne badanie kliniczne, dogłębna ocena radiologiczna (zwykle artro-skanerem) i często najwcześniejsze leczenie chirurgiczne to najlepsze gwarancje zadowalającego efektu funkcjonalnego. Im bardziej zaawansowany stopień zmiany, tym cięższe jest leczenie: we wczesnych postaciach może być wskazane przypięcie pod artroskopią, ale konieczne może się okazać wycięcie kości łódeczkowatej i częściowa artrodeza, źródła następstw, których w większości przypadków można było uniknąć wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie.
Skręcenie więzadła trójkątnego
Mechanizm chorobowy izolowanego urazowego wyszczepienia więzadła trójkątnego nadgarstka to najczęściej upadek do tyłu na piętę ręki ułożonej w pronacji i pochyleniu łokciowym. Jej obraz kliniczny odpowiada dyskretnie obrzękniętemu i bolesnemu nadgarstkowi po stronie łokciowej, czasami niestabilnemu, któremu towarzyszy pęknięcie. Nawet jeśli uraz wydaje się nieznaczny, trzeba się spieszyć z wysłaniem go do wyspecjalizowanego chirurga głównego SOS, o tyle jego rozpoznanie, które opiera się konkretnie na eksploracji artroskopowej, a postępowanie terapeutyczne wymaga dogłębnej wiedzy, którą może posiadać tylko wyspecjalizowany ortopeda. chirurg potrafi doskonale opanować.
Diagnoza
Jak wskazano we wstępie, rozpoznanie izolowanego napadu więzadła trójkątnego należy do kompetencji chirurgów hiperspecjalistycznych, ponieważ struktura TFCC jest tak złożona, a możliwości terapeutyczne różnią się w zależności od tego, czy uszkodzony obszar jest dobrze, czy słabo unaczyniony, tj. z możliwością bliznowacenia lub bez.
W ostrych przypadkach poszkodowany ma lekko spuchnięty nadgarstek po wewnętrznej stronie łokciowej w wyniku upadku do tyłu na piętę dłoni ustawionej w pronacji i pochyleniu łokciowym+++. Delikatna mobilizacja na końcu pronacji i biernej supinacji, łokieć zablokowany pod kątem 90° jest czuła, podobnie jak pochylenie łokciowe ręki w hiperpronacji. Palpacji przedniej strony łokciowej towarzyszy ostry ból, który powinien zaalarmować badającego.
Jeśli te 3 objawy są pozytywne, poszkodowanego należy bezzwłocznie skierować do specjalistycznej placówki, zwracając uwagę na wcześniejsze zamrożenie urazowego nadgarstka i unieruchomienie go w szynie w neutralnej pozycji funkcjonalnej.
Jednak to artroskopia w dobrze wyszkolonych rękach pozostaje najskuteczniejszym badaniem rozpoznawczym z maksymalną czułością i swoistością 100%; samo to pozwala docenić elastyczność krążka stawowego i rozwarstwienia dołka, które są na ogół niedoceniane w badaniach radiologicznych.
Terapia będzie:
- lub medycznym, jeśli perforacja ma podłoże zwyrodnieniowe lub wynika z prostego zaburzenia wewnętrznego: czasowe unieruchomienie szyną termoformowaną, leki przeciwzapalne, fizjoterapia.
- lub operacja naprawy więzadeł celowana artroskopowo z powiększeniem optycznym, która pozwala na precyzyjne wykonanie gestów i możliwość powiązania gestu osteotomii w celu skrócenia kości łokciowej w razie potrzeby, jak zawsze za świadomą zgodą poszkodowanego. Operacja z następową krioterapią w bezpośrednim okresie pooperacyjnym i wczesną bierną mobilizacją.
Uwaga: w przypadku rozwoju pooperacyjnego, który nie jest szybko korzystny (utrzymywanie się bólu, mrowienia, klikania, należy ponownie wezwać chirurga, który albo uspokoi pacjenta, albo przystąpi do dodatkowego zabiegu++++. Nie zwlekaj bez zwłoki w obliczu bolesnego pourazowego nadgarstka w celu wykonania zwiadowczej artroskopii+++, która uwidoczni jedno lub więcej wewnętrznych uszkodzeń więzadła nadgarstka, po czym nastąpi naprawa więzadła, która wtedy ma największe szanse powodzenia+++.
Zalecamy dodatkowo przeczytanie tych 2 innych postów na blogu:
1- skupienie się na wewnętrznych skręceniach nadgarstka łódeczkowato-księżycowatego i piramidowo-księżycowego . 2- urazowe wycięcie więzadła trójkątnego nadgarstka .
3/ ŚCIĘGNIĘCIA NADGARSTKA
Ścięgna są liczne na poziomie nadgarstka; są w większości smukłe i mają długą, pochyloną jazdę; ślizgają się w tunelach włóknisto-kostnych przez pochewki maziowe. Zapalenie ścięgien i pochewek ścięgnistych stale się nasila i jest związane z nadmiernym pobudzeniem nadgarstka i dłoni, spowodowanym uprawianiem sportu i rekreacją. Jednak pewna ich liczba jest powszechnie spotykana i nie jest charakterystyczna dla aktywności sportowej. Inne są naprawdę związane ze sportowym gestem. Te tendinopatie nadgarstka dotyczą albo ścięgna, albo jego pochewki maziowej i kaletek. Pochodzenie jest czasami metaboliczne, ale najczęściej jest to mikrouraz spowodowany nadmiernym wysiłkiem nadgarstka na formacjach, o których mówiliśmy, że są kruche, z czynnikami przyczyniającymi się, takimi jak wiek (około 40 lat) oraz ilościowy i jakościowy dys-trening. Zmiany te korzystnie dotykają sportowców amatorów. Objawy kliniczne ograniczają się do zlokalizowanego bólu, najczęściej jednego z przedziałów grzbietu dłoni (ścięgna prostowników ++) wyzwalanego ruchem, rzadziej ścięgien przednich.
Badanie wykazało zlokalizowane impasto i objawową triadę każdej tendinopatii: ból przy skurczu izometrycznym, rozciąganiu i badaniu palpacyjnym.Impotencja funkcjonalna jest zmienna (u sportowców często występuje spadek siły zatyczki). Pozytywną diagnozę stanowi wykonanie próby znieczulającej, która powoduje ustąpienie bólu; wtedy konieczne jest wyeliminowanie związanych z tym przyczyn.
Są to łagodne warunki, a wyleczenie może nastąpić spontanicznie, jeśli szkodliwy gest sportowy zostanie zatrzymany. Czasami konieczne jest wykonanie jednej lub kilku infiltracji i usunięcie usterki technicznej. W niektórych przypadkach kluczem do rozwiązania problemu jest MTP (głęboki masaż poprzeczny).
Diagnostyka różnicowa za pomocą badań uzupełniających (RTG, USG, MRI lub artro-skaner) to cała patologia ręki:
- hydroksyentezopatia - apatyt wapnia przedniego łokcia
- zakaźne zapalenie pochewki ścięgna wywołane przez gronkowce lub nawet prątki Kocha
- następstwa starych i nieznanych urazów więzadła trójkątnego i ścięgna łokciowego tylnego w miejscu powstania konfliktu miejscowego
- zespoły cieśniowe i EMG przy złamaniach częściowych 1 kości nadgarstka
- utajone torbiele maziowe nadgarstka
- początek niestabilności scapho lub piramido-księżycowej
- złamania nasady kości haczykowatej kości haczykowatej oraz tendinopatie zginacza V palca i zginacza krótkiego palców.
a/ Zapalenie pochewki ścięgna DE QUERVAINA I przedziału nadgarstka.
Jest to patologia dotykająca sportowców rakietowych oraz uprawiających wioślarstwo, narciarstwo, szermierkę, tenis, gimnastykę, podnoszenie ciężarów, kajakarstwo.
Jest to stan zwężenia ścięgien I przedziału nadgarstka, odwodziciela długiego i prostownika krótkiego kciuka, obok anatomicznej tabakierki, w wyniku miejscowego nadmiernego wysiłku w powtarzających się pochyleniach nadgarstka.
Klinika: obrzęk zewnętrznej krawędzi tabakierki anatomicznej; objaw Finkelsteina (kciuk złożony pod palcami + pochylenie łokciowe); udaremnione wyprostowanie kciuka z bólem proksymalnym.
Obrazowanie: zdjęcia rentgenowskie i ultradźwięki ++ pokazują pogrubione ścięgno i pochewkę.
Leczenie: miejscowa infiltracja kortykosteroidem.
a/ Zapalenie pochewki ścięgna DE QUERVAINA I przedziału nadgarstka.
Jest to patologia dotykająca sportowców rakietowych oraz uprawiających wioślarstwo, narciarstwo, szermierkę, tenis, gimnastykę, podnoszenie ciężarów, kajakarstwo.
Jest to stan zwężenia ścięgien I przedziału nadgarstka, odwodziciela długiego i prostownika krótkiego kciuka, obok anatomicznej tabakierki, w wyniku miejscowego nadmiernego wysiłku w powtarzających się pochyleniach nadgarstka.
Klinika: obrzęk zewnętrznej krawędzi tabakierki anatomicznej; objaw Finkelsteina (kciuk złożony pod palcami + pochylenie łokciowe); udaremnione wyprostowanie kciuka z bólem proksymalnym.
Obrazowanie: zdjęcia rentgenowskie i ultradźwięki ++ pokazują pogrubione ścięgno i pochewkę.
Leczenie: miejscowa infiltracja kortykosteroidem.
T. De Quervaina jest często związana z zapaleniem nerwu Wartemberga, które jest neuropatią gałęzi czuciowej nerwu promieniowego wychodzącej 9,5 cm od wyrostka rylcowatego promieniowego na zewnętrznej krawędzi przedramienia z objawem Tinela na tym poziomie, dysestezją krawędzi zewnętrznej, która może być maskowany bólem związanym z tendinopatią i zaburzeniami czucia podczas dotykania grzbietowej powierzchni kciuka i spoidła I.
Leczenie zapalenia nerwu Wartemberga:
szyna spoczynkowa, która musi unikać ucisku nerwu + naciekania.
W przypadku niepowodzenia: neuroliza ucisku nerwu (wysoka częstość zmian anatomicznych w tym rejonie doświadczana przez wyspecjalizowanych chirurgów głównych SOS).szyna spoczynkowa, która musi unikać ucisku nerwu + naciekania.
zapalenie nerwu Wartemberga
b/ Inne tendinopatie grzbietowe nadgarstka
- tendinopatia kości promieniowych drugiego przedziału:ból jest bardziej dystalny na kolumnie kciuka na 3 szerokości palca od wyrostka rylcowatego: jest to zespół krzyżowania lub trzeszczenia.
- tendinopatia III przedziału prostownika długiego kciuka.
- tendinopatia IV przedziału prostownika właściwego II.
- tendinopatia 5. przedziału właściwego prostownika V jest bardziej anegdotyczna z często anomaliami mięśniowymi 4. i 5. przedziału.
- tendinopatia przedziału VI kości łokciowej tylnej (jest to mięsień nadkłykciowy) poprzez zapalenie przyczepów ścięgnistych na wyrostku rylcowatym V kości śródręcza. Czasami u tenisisty może to być pęknięcie przegrody wewnętrznej przedziału 6 po nagłym ruchu nadgarstka, ból wyrostka rylcowatego kości łokciowej, a czasem nie zawsze oczywiste pęknięcie zwichnięcia zwolnionego ścięgna.
Wszystkie złamania podstawy pierwszego śródręcza występują w tym samym trybie uszkodzenia: mechanizm hiperabdukcji i hiper wyprostu kolumny kciuka.
Jak w przypadku większości urazów ręki i nadgarstka, należy je leczyć w specjalistycznym ośrodku, takim jak SOS Main, w przeciwnym razie mogą wystąpić powikłania czynnościowe na poziomie I spoidła z rodzajem mocowania w zamknięciu, biorąc pod uwagę pozycję przywodzenia nadgarstka. dystalny fragment z reperkusjami na szczypce wskazujące kciuka i drobne uchwyty. Możliwość wystąpienia późnych powikłań zwyrodnieniowych, takich jak pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów.
Klinicznieobjawiają się bolesnym obrzękiem nasady kciuka często ułożonego w przywodzeniu. W zależności od umiejscowienia linii złamania (RTG twarzy i profilu) wyróżniamy:
- złamania pozastawowe , których postacie stabilne będą leczone ortopedycznie po nastawieniu poprzez unieruchomienie gipsem w pozycji funkcjonalnej z otwarciem I spoidła. Jak w przypadku większości urazów ręki i nadgarstka, należy je leczyć w specjalistycznym ośrodku, takim jak SOS Main, w przeciwnym razie mogą wystąpić powikłania czynnościowe na poziomie I spoidła z rodzajem mocowania w zamknięciu, biorąc pod uwagę pozycję przywodzenia nadgarstka. dystalny fragment z reperkusjami na szczypce wskazujące kciuka i drobne uchwyty. Możliwość wystąpienia późnych powikłań zwyrodnieniowych, takich jak pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów.
Klinicznieobjawiają się bolesnym obrzękiem nasady kciuka często ułożonego w przywodzeniu. W zależności od umiejscowienia linii złamania (RTG twarzy i profilu) wyróżniamy:
- złamania śródstawowe
1- ROLANDO
 |
| Złamanie ROLANDA |
Są to właściwie złamania - podwichnięcia (zwichnięcie jest związane z trakcją wywieraną przez mięsień odwodziciela długiego kciuka i kłębu).
Złamania Benneta i Rolanda leczy się chirurgicznie po nastawieniu, albo zamyka się szpilkami, albo otwiera z unieruchomieniem na 45 dni po operacji.
Złamanie BENNETA
5/ ZŁAMANIA ŚRÓDĘBNIAKA PALCÓW DŁUGICH
W tego typu złamaniu mechanizm uszkodzenia polega na bezpośrednim uderzeniu, a najbardziej narażonym sportem pozostaje boks na ruchomych kościach śródręcza (4. i 5. śródręcze).
Na poziomie biomechanicznym ruchliwość jest różna: 2. i 3. śródręcze są nieruchome, 4. jest częściowo ruchome, a 5. śródręcza jest ruchome, a podczas zamykania dłoni miazgi różnych palców zbiegają się w kierunku guzka kości łódeczkowatej. Ta biomechaniczna specyfika musi być uszanowana przy podejmowaniu decyzji terapeutycznej, która powinna być podejmowana wyłącznie w specjalistycznym środowisku (SOS Main) oraz mobilizacji i bolesnej kompresji.
Pewną diagnozę dają zdjęcia rentgenowskie, które określą siedzisko (podstawę, trzon, szyję, głowę) i przemieszczenie.
Leczenie jest sprawą dla specjalistów i będzie ortopedyczne lub chirurgiczne, w zależności od lokalizacji złamania i przemieszczenia, wiedząc, że unieruchomienie na dłużej niż 4 tygodnie byłoby szkodliwe dla dobrego powrotu do pełnej sprawności, nawet jeśli kostnina na zdjęciu radiograficznym jest nadal późna .
Ciężkie zwichnięcie LLI AMP przez mechanizm lezjalny w wymuszonym odwodzeniu kciuka, oprócz tego, że jest jednym z najczęstszych urazowych uszkodzeń kolumny kciuka (rugby, piłka ręczna, siatkówka, jazda na nartach), charakteryzuje się szczególną cechą, gdy więzadło główny jest uszkodzony i nie może się zagoić z powodu bliskości blaszki rozcięgnowej Adductor pollicis, która pokrywa LLI i wstawia się, uniemożliwiając gojenie (uszkodzenie Stenera).
Mechanizm urazu w wymuszonym odwodzeniu kciuka
Uszkodzenie Stenera (wstawienie mięśnia przywodziciela kciuka)
Rozpoznanie ciężkości klinicznej (należy unikać badania wiotkości, ponieważ grozi to pogorszeniem rozdarcia kości) polega na tym, że poszkodowany chwyta i podnosi przedmiot o dużej objętości, taki jak butelka, czego nie jest w stanie zrobić, AMP nie jest stabilny, a 1. spoidło nie jest w stanie dobrze się otworzyć. Inne objawy to spostrzeżenie przez poszkodowanego pęknięcia, po którym następuje wrażenie przemieszczenia AMP.
Ocena radiograficzna będzie szukać wszelkich naderwań kości.
Leczenie: korzystanie z usługi SOS Main jest niezbędne.
Łagodna zmiana zostanie unieruchomiona na 15 dni + 15 dodatkowych dni na rehabilitację. Poważne skręcenie bez przemieszczenia zostanie unieruchomione na 30-45 dni + 15 dni rehabilitacji. Ciężkie skręcenie z przemieszczeniem będzie operowane + 30-dniowy gips pooperacyjny + 15-dniowa rehabilitacja. W przypadku nieodpowiedniego podparcia kolumna kciuka nie będzie funkcjonowała.
7/ SKRĘCENIA PALCÓW DŁUGICH (IPP i IPD)
Skręcenia palców długich to urazy więzadeł pobocznych PIP (międzypaliczkowych bliższych) i IPD (międzypaliczkowych dalszych), które zapewniają stabilność boczną i składają się z więzadła głównego rozciągniętego w zgięciu i rozciągniętego więzadła dodatkowego w wyproście.
Przed płytką dłoniową znajduje się również włókno chrząstki , które zapewnia stabilność PIP. Jest to silne więzadło dłoniowe przyczepione do podstawy P2 i poruszające się do tyłu, aby zakończyć się dwoma rogami na boczno-dłoniowych powierzchniach P1.
Rozpoznanie kliniczne jest łatwe: najczęściej obrzęk PIP. Rentgen przedni i profilowy, a nawet rentgen dynamiczny wykażą ewentualne istnienie fragmentu kości lub wiotkości radiologicznej, co będzie oznaczać poważne skręcenie. Skręcenia te są łagodnymi urazami i dlatego najczęściej są lekceważone przez poszkodowanych, którzy nie przestrzegają zaleceń lekarskich; również następstwa tych skręceń w postaci bolesnego obrzęku i sztywności są powszechne, a trwały funkcjonalny gen jest tym ważniejszy, że skręcenie obejmuje PPI.
Leczenie tych skręceń, w szczególności poważnych skręceń, jest dość delikatne, więc za ich zarządzanie odpowiadają wyspecjalizowane struktury. Rzeczywiście gojenie więzadła trwa 3 tygodnie, ale jeśli unieruchomi się 3 tygodnie, to jest to zapewniona sztywność stawu. Obecnym trendem jest usztywnianie palca przez 2 do 5 dni, a następnie ćwiczenie syndaktylii z wyściółką międzypalcową z aktywną fizjoterapią przez 15 dni, aby palec był bezbolesny i mobilny, a powrót do sportu po 3 tygodniach. Uważaj, aby nie pomylić tych zwichnięć z palcem dziurki od guzika z powodu pęknięcia środkowego paska aparatu prostownika palców.
Skręcenia płytki dłoniowej
Kiedy palec odwraca się do góry nogami (mechanizm uszkodzenia przeprostu), to właśnie płytka dłoniowa jest uszkodzona i wymaga delikatniejszego leczenia. Te skręcenia płytki dłoniowej mogą prowadzić do deformacji szyi łabędziej.
Klinika: krwiak, obrzęk, ból, duża impotencja czynnościowa.
Promienie rentgenowskie: łzawienie kości dłoniowej.
8/ SKOCZĄCE PALCE
Palec spustowy odpowiada wyczuwalnej guzkowej tendinopatii ścięgna zginacza w okolicy krążka śródręczno-paliczkowego. Występuje w sportach z mocnym chwytem (tenis, golf, wspinaczka skałkowa).
Guzek zwisa podczas przejścia od zgięcia do wyprostu palca i można go wyleczyć przez planową infiltrację guzka 1 cm3 hydrokortancylu, którą można powtórzyć. W przypadku niepowodzenia leczenia farmakologicznego leczenie operacyjne polega na wycięciu krążka z delikatną mobilizacją następnego dnia po operacji.
Palec spustowy = wyczuwalny guzek ścięgna zginacza obok krążka śródręczno-paliczkowego.
9/ PALCE RUGBY lub PALCE JERSEY PALCA CZWARTEGO
Zmiana często diagnozowana z opóźnieniem, palec rugby odpowiada pęknięciu pasma pośrodkowego na P2 .
Jest to uszkodzenie, z którym często spotykamy się podczas treningu rugby, kiedy koszulka chwyta zawodnika, który uderza przeciwnika niewłaściwą nogą; ten ostatni następnie próbował powiesić go gwałtownie za koszulkę. To przerywa przyczep ścięgna zginacza głębokiego (FCP), które cofa się na III paliczku (P3) czwartego palca.
Ten czwarty palec ma małą niezależność zgięcia, co nie pozwala na natychmiastowe puszczenie, gdy trzeci i piąty palec są zgięte, a piąty puszcza się jako pierwszy.
Ponadto przyczep na P3 głębokiego zginacza wspólnego jest kruchy na poziomie czwartego palca, ponieważ lędźwiowe lędźwiowe czwartego palca łączą się z lędźwiami trzeciego i piątego palca.
Klinika jest sugestywna: hiperalgetyczny obrzęk dłoniowy P3 IV palca odpowiadający kikutowi + lub - położony nisko w zależności od tego, czy zmiana dotyczy fragmentu kości z opóźnionym powstawaniem siniaków i niemożnością aktywnego zginania P3 ustawionego w wyproście w celu zablokowania akcji powierzchownego zginacza ścięgna (FCS), podczas gdy aktywne zgięcie P2 jest możliwe (nienaruszony FCS). Boczne zdjęcia rentgenowskie powinny szukać oderwania kości dystalnej.
Przetwarzanie musi nastąpić jak najszybciej; jest złożony i wymaga specjalistycznego oddziału i najczęściej będzie chirurgiczny z refiksacją na P3 zerwanego ścięgna z późniejszą rehabilitacją.
zerwanie dystalnego ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palca czwartego
10/ USZKODZENIA NARZĘDZIA ROZCIĄGAJĄCEGO PALCA a/ Palec młotkowaty (palec młotkowaty)
Palec młoteczkowy odpowiada zerwaniu końcowej części aparatu prostownika palców, w tym przypadku ścięgna prostownika wspólnego, które jest przyczepione do grzbietowej części III paliczka (P3).
pęknięcie końca wspólnego prostownika
Mechanizm urazu to bezpośrednie stłuczenie dystalne przy wymuszonym zgięciu, np. w sportach z piłką (piłka ręczna, siatkówka), zwłaszcza palca IV i V; kciuk jest bardzo rzadko dotknięty.
Diagnoza może być opóźniona, jeśli leczenie nie zostanie natychmiast podjęte, a wtedy mamy do czynienia z deficytem wyprostu P3 uszkodzonego palca z nieredukowalnym zgięciem dystalnym.
nieredukowalne zgięcie dystalne
Jak zwykle zdjęcie rentgenowskie boczne ma na celu uwidocznienie fragmentu kości grzbietowej i umożliwienie rozróżnienia 3 typów zmian o narastającym nasileniu w zależności od deficytu kąta wyprostu:
1- kąt mniejszy niż 30° w przypadku niecałkowitego pęknięcia; większy niż 30° w przypadku całkowitego pęknięcia i bez uszkodzenia kości
2- niewielkie przemieszczenie dystalnej zmiany kostnej, która będzie redukowalna lub nie w przedłużeniu
3- przemieszczona zmiana kostna z podwichnięciem P3 odpowiadająca złamaniu stawu.
Leczenie musi być wykonane w specjalistycznym środowisku i będzie albo ortopedyczne przez 6 tygodni za pomocą szyny, albo chirurgiczne + szyna.
b/ Deformacja typu „gęsia szyja”: Uszkodzenie łabędziej szyi odpowiada niesprawności bocznych pasków, które są umieszczone z tyłu P3 i są połączone mięśniami lędźwiowymi, które przechodzą za osią falangi.
Szyja łabędzia bardzo często podąża za palcem młotka, który jest utrwalony.
Deformacja zwiększa młoteczek i skutkuje zgięciem paliczka dalszego P3 i przeprostem paliczka drugiego P2.
Opieka pochodzi ze specjalistycznego środowiska.
zgięcie P3 + przeprost P2
c/ Deformacja dziurki
Uszkodzenie w dziurce od guzika odpowiada pęknięciu środkowego paska, który jest wprowadzony do podstawy P2 przez mechanizm uszkodzenia w brutalnym hiper-zgięciu drugiego paliczka P2, który spotyka się w sporcie varape u wspinaczy ustawiających palce w łuku. Deformacja skutkuje zgięciem kości międzypaliczkowej bliższej (IPP) i przeprostem międzypaliczkowej dalszej (IPD) i śródręczno-paliczkowej (AMP). Za leczenie trudne do wyleczenia odpowiada wyspecjalizowane środowisko.
pęknięcie środkowego pasma P2
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire